Zarządca drogi uzgadnia wniosek o wydanie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej dotyczącej inwestycji drogowo-obronnej z Ministrem Obrony Narodowej w zakresie przebiegu drogi, warunków technicznych drogi oraz lokalizacji i warunków technicznych elementów o istotnym znaczeniu dla obronności lub bezpieczeństwa państwa.
Nowelizacja ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 roku o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych, z sierpnia 2008 roku miała w zdecydowany sposób przyspieszyć procedury związane z budową nowych i przebudową już istniejących dróg. Stworzono niejako „kombajn wielozadaniowy”, który jedną decyzją administracyjną miał dać zezwolenie na realizację drogi i przenieść własności z mocy prawa na skarb państwa w przypadku dróg krajowych, bądź na odpowiednią jednostkę samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i drogowa - droga prowadząca w… Nowelizacja ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 roku o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych, z sierpnia 2008 roku miała w zdecydowany sposób przyspieszyć procedury związane z budową nowych i przebudową już istniejących dróg. Stworzono niejako „kombajn wielozadaniowy”, który jedną decyzją administracyjną miał dać zezwolenie na realizację drogi i przenieść własności z mocy prawa na skarb państwa w przypadku dróg krajowych, bądź na odpowiednią jednostkę samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych. Z pewnością ustawodawca mając na względzie ważny cel publiczny, jakim jest zapotrzebowanie w naszym kraju na nowe drogi i przebudowę już istniejących, chciał w maksymalny sposób uprościć wszelkie działania w tym zakresie. Głównym celem tej ustawy miało być umożliwienie szybkiej poprawy infrastruktury komunikacyjnej przez budowę nowych autostrad, dróg ekspresowych, obwodnic i innych niezbędnych dróg. Należałoby więc uznać, że pomysłodawcom i twórcom tej ustawy przyświecał wzniosły cel, mający szerokie poparcie społeczne. Od nowelizacji tej ustawy minął przeszło rok. I po tym okresie można wyciągnąć pierwsze wnioski z jej funkcjonowania. Więc jak jest naprawdę?Korzystając ze słownictwie prokuratorów i sędziów, należałoby określić jej działanie jako wciąż "rozwojowe". Aż dziw bierze, że tak potężna ustawa, nie doczekała się szczegółowych rozwiązań w postaci odpowiednich... chociażby rozporządzeń w tym zakresie. Są w niej odniesienia do Ustawy o Drogach publicznych, Prawo Geodezyjne i Kartograficzne, Prawo Wodne, O Ochronie Środowiska, Ustawy o Gospodarce Nieruchomościami i Prawie Budowlanym. Więc można domniemywać, że obowiązują przy tej okazji wszelkie rozporządzenia idące za tymi ustawami. Jednak, czy da się to wszystko pogodzić?Oprócz wymienionych tu, obowiązuje wiele innych ustaw powiązanych ściśle z specustawą ingerujące bardzo ściśle w prawa właścicielskie. Ustanowione wcześniej ustawy w odniesieniu do regulacji stanów prawnych gruntów Skarbu Państwa, też nie mogą być wyłączone z obiegu przez omawianą ustawę. Nawet, jeśli to jest „specustawa” o priorytetowym znaczeniu dla społeczeństwa. W styczniu tego roku Minister Infrastruktury w oparciu o wątpliwości i zapytania inwestorów, wydał ogólne wytyczne do stosowania ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji drogowych (Nr TA4-ab-0741-1/09). Okazało się z nich w sposób jednoznaczny, że omawiana ustawa dotyczy nie tylko nowych dróg, ale też rozbudowy już istniejących, w przypadkach, gdy przebudowa drogi wiąże się z poszerzeniem istniejącego pasa drogi. No i w bardzo krótkim czasie po uderzeniu w stół, otwarły się bardzo szeroko nożyce. Szczególnie w odniesieniu o wnioski do wojewody o decyzje ZRID, stosunkowo szybko zauważono, że wydzielone wcześniej działki w istniejących pasach dróg nie są uregulowane prawnie. I dotyczy to zarówno własności gruntów prywatnych, jak i Skarbu Państwa bądź innych jednostek samorządów terytorialnych, ujawnionych w księgach wieczystych. Więc odgórnie zwrócono uwagę inwestorom, że skoro i 60 ustawy reformującej administracje publiczną stwierdzają jednoznacznie, że odpowiednie grunty prywatne lub Skarbu Państwa będące na dzień 1 stycznia 1999 roku w pasie dróg publicznych, przeszły z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa lub odpowiednich jednostek samorządowych, to nie można oczekiwać, że specustawa drogowa przeniesie te własności po raz drugi. Olbrzymia część urzędników na odpowiednich szczeblach administracyjnych starała się „nie rozumieć tych słów” na ile się da. Bo bardzo ciężko było się przyznać do wieloletnich zaniedbań w odniesieniu do regulacji stanów prawnych powierzonego im mienia, a ponadto zrozumienie tych słów musiałoby spowodować wiele pracy, a w konsekwencji niedowierzanie, że tak „banalna rzecz” jak regulacja stanów prawnych, może mieć destruktywny wpływ na planowaną inwestycję. Wynikało to najczęściej z wiedzy zainteresowanych inwestycją osób, że na dzień dzisiejszy prawne uregulowanie gruntu np. z ustawy reformującej administrację publiczną przez poszczególnych wojewodów trwa od kilku miesięcy do kilku lat. I mało kto z urzędników będących w danej chwili inwestorami mógł uwierzyć, że ich wcześniejsze zaniedbania mogą mieć aż takie skutki prawne i finansowe, bo z założenia, specustawa miało wszystko przyspieszyć, uzdrowić i pozwolić pozyskać unijne środki na ten o którym piszę, w zdecydowanej większości miejsc w kraju był realizowany jedynie w przypadku składania wniosków zainteresowanych prywatnych osób. I w bardzo niewielkim stopniu w skali kraju działano „z urzędu”, aby w właściwy sposób zrealizować obowiązujące prawnie zapisy w odniesieniu do zadań wynikających z określenia „z mocy prawa”. I w konsekwencji, nie wiadomo do dziś, kto jest bardziej temu wszystkiemu winny. Czy odpowiednie jednostki samorządu terytorialnego, czy tez ustawodawca, który tworząc specustawę, nie pomyślał, że istniejący nieuregulowany prawnie pas drogi w przypadkach konieczności podziałów, to nie to samo, co linie rozgraniczające wynikające z nowych projektów. Odmienną nieco sprawą, ale w sumie mającą podobny wpływ na działanie decyzji o ZRID, w jej zgodności z innymi zapisami prawa jest „wpasowanie” w nią ustawy o Drogach Publicznych i ustawy Prawo Geodezyjne i Kartograficzne. Trudno te ustawy zbagatelizować, gdyż obie mają podstawowe znaczenie w omawianym temacie. Ustawa o Drogach Publicznych określa w sposób jednoznaczny co tworzy pas drogi, a wydzielenie tego pasa poprzez wyniesienie linii rozgraniczających i opracowanie projektów podziałów, tworzy określone skutki prawne w zastosowaniu specustawy. Dla nikogo zajmującego się tą tematyką raczej nie powinno być czymś dziwnym, że nowe jak i przebudowywane drogi mają połączenie poprzez skrzyżowania lub ronda z już istniejącymi. No i że zarówno ustawa o Drogach Publicznych określająca kategorie dróg jak i rozporządzenie w sprawie ewidencji gruntów i budynków omawiające w §9 prawidłowy sposób tworzenia działek ewidencyjnych, narzucają w sposób jednoznaczny odpowiednie zachowania przy właściwym opracowaniu wydzielanych działek gruntu. Jest rzeczą oczywistą i bardzo częstą, że projekty dotyczące np. dróg wojewódzkich mają powiązanie z drogami powiatowymi lub gminnymi i poprzez projektowane poszerzenia skrzyżowań lub budowę rond, wjazdy do dróg niższej kategorii muszą być poszerzone. Wydaje się to co napisałem jako logiczne i oczywiste. Ale co na to specustawa?Art. 11a. 1. Wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy wprost, że w odniesieniu do dróg wojewódzkich decyzję o ZRID ma napisać wojewoda, a w pozostałych przypadkach starosta. Ostatnie szkolenia „wyższych sfer” i wyjaśnienia w tym temacie potwierdzają wprost tą wykładnię. Więc okazuje się, że dla jednego zadania budowy lub rozbudowy konkretnej drogi, decyzja ma być w takich przypadkach napisana dwa razy. Jedna przez wojewodę a druga przez starostę, odpowiednio do odcinków drogi dla ich kompetencji wynikających ze specustawy. Czyli inwestor musi złożyć dwa komplety obowiązujących załączników dla każdego piszącego decyzję. Ale czy tylko dwa? Wcale nie tak rzadko zdarza się, że z jednej działki prywatnej leżącej przy skrzyżowaniu dróg o różnych kategoriach, wynika z projektu, że część z niej musi być zajęta pod drogę wojewódzką, a część jako poszerzenie drogi gminnej. Co wtedy? Zgodnie z prawem ujętym w specustawie, należałoby wydzielić najpierw działkę pod poszerzenie drogi wojewódzkiej (lub odwrotnie), wydać decyzję w tej sprawie i dopiero po jej uprawomocnieniu się dokonać kolejnego podziału pod drogę gminną. Bo skoro wojewoda nie może w swej decyzji odnieść się do drogi gminnej, to innej możliwości z pewnością nie ma. A co się stanie, jeśli będą odwołania od decyzji wojewody i jej prawomocność będzie miała miejsce za kilka lat? Oczywiście można skorzystać z rygoru natychmiastowej wykonalności i spokojnie realizować część drogi mieszczącą się w wydzielonym pasie drogi wojewódzkiej. A co z częścią niezbędnego kawałka na poszerzenie drogi gminnej przy skrzyżowaniu? A co, jeśli w tym właśnie miejscu stary właściciel będący wciąż w władaniu tego kawałka gruntu wybuduje na nim cokolwiek? Ktoś mu zabroni? (całkiem spora część budowli nie wymaga zezwolenia) A jeśli nie, to znowu należy opracować mapę do celów projektowych i opracować na nowo projekt budowlany? (szczegółowe przepisy określają przecież obowiązek sporządzania projektów na aktualnych mapach) Czym więcej piszę, powstaje coraz więcej pytań bez odpowiedzi. Więc może pozostanę na tych przykładach, żeby końcowe wnioski nie ciągnęły się w nieskończoność. A można by z pewnością zapytać jeszcze, w jaki formalny i skuteczny sposób przejąć grunty niezbędne dla obiektów związanych z projektem a nie tworzących projektowanego pasa drogi, bo przecież specustawa nie może regulować prawnie terenów będących poza pasem drogi. Można by jeszcze wskazać na problem nieuregulowanych stanów prawnych wód płynących, przecinających nowo projektowane i istniejące już drogi. I odnieść się do obowiązkowego i niezbędnego wcześniejszego określenia linii brzegowej tych wód, co również wiąże się z podziałami w zupełnie innym trybie. Jednakże sumując opisane fakty, wynika z nich wprost, że chcąc zrealizować np. rozbudowę drogi wojewódzkiej w zgodności z obowiązującym prawem i specustawą, w niektórych sytuacjach należałoby napisać nie jedną a kilka decyzji administracyjnych. Z i 73 ustawy reformującej administracje publiczną (w wielu przypadkach związane także z niezbędnymi podziałami) oraz ze specustawy, w skrajnych (ale nie rzadkich) przypadkach 3 decyzje, Ustawy Prawo Wodne, Ustawy o Gospodarce nieruchomościami i z pewnością znalazłaby się jeszcze jakaś ustawa mająca konieczność zastosowania w wcześniejszym etapie. W jakim czasie mogą one być prawomocne? Nikt nie wie, ale wiadomo, że z pewnością nie szybko no i że nie można zrobić kolejnego podziału jednej działki, bez uprawomocnienia się poprzednich decyzji. Więc, czy tak nagłaśniana specustawa, która miała być lekiem na zło naszych dróg, faktycznie nim jest? Czy jest na dziś w ogóle możliwe wydanie decyzji o ZRID z zachowaniem zgodności w odniesieniu do innych ustaw? Na dziś wynika tylko tyle, że można ją szybko zastosować w próżni. Projektując np. drogę z ziemi na księżyc. Bo w pozostałych ziemskich przypadkach prowadzi nas tylko w maliny. Należałyby z pewnością zadać najważniejsze pytanie w tej sprawie. W jaki sposób w tych realiach jest szansa na szybkie przygotowanie dokumentacji prawnej do wniosku i wydanie decyzji pozwalającej na realizacje planowanej inwestycji drogowej, no i w jaki sposób na dziś jest to załatwiane. Jako geodeta zajmujący się od dłuższego czasu tą tematyką wiem jak się to odbywa. Jednak nie będę tu pisał o szczegółach, bo może się okazać, że przez mój artykuł żaden wojewoda ani starosta nie odważy się wydać decyzji o ZRID w obawie o swoje Uprawniony
Witam,mam problem z rozgraniczeniem działki z drogą gminną.Kupiłem działkę ,która jedną stroną przylega do drogi gminnej utwardzonej,dostałem pozwolenie na budowę domu-wybudowałem dom.Złożyłem do gminy wniosek o rozgraniczenie działki,geodeta wyznaczył punkty graniczne ,sąsiedzi podpisali protokół zgodności granic,protokół trafił do gminy gdzie miał zostać podpisany
Gdzie należy złożyć wniosek? Wniosek należy złożyć do właściwego miejscowo, ze względu na położenie nieruchomości, Oddziału GDDKiA. Szczegółowe informacje na temat Rejonów znajdują się w zakładce Oddziały. Wniosek do pobrania znajduje się u dołu strony. Jakie dokumenty należy załączyć do wniosku? Do wniosku załącza się: kopię aktualnej mapy zasadniczej lub sytuacyjno-wysokościowej w skali 1:500/1:1000 obejmującej zakres przedmiotowej nieruchomości w nawiązaniu do drogi krajowej z zaznaczonym proponowanym miejscem lokalizacji zjazdu i widocznymi granicami nieruchomości której wniosek dotyczy; kopię aktualnego dokumentu stwierdzającego tytuł prawny do nieruchomości (np. wypisu aktu notarialnego, odpis lub numer księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości, wypisu z rejestru gruntów uwzględniający aktualny numer księgi wieczystej); pełnomocnictwo lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa (w przypadku wystąpienia w imieniu wnioskodawcy pełnomocnika), ciąg pełnomocnictw prokura oraz oryginał dowodu zapłaty opłaty skarbowej za złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa. Powołaną opłatę skarbową należy uiścić na konto: organu podatkowego właściwego dla siedziby Oddziału Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad, którego wniosek dotyczy; oryginał dowodu wniesienia opłaty skarbowej za wydanie zezwolenia w wysokości 82,00 zł na lokalizację/przebudowę zjazdu. Powołaną opłatę skarbową należy uiścić na konto: Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy, Centrum Obsługi Podatnika, ul. Obozowa 57, 01-161 Warszawa. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (tekst jednolity Dz. U. z 2020 r. poz. 1546, z późn. zm.) nie podlega opłacie skarbowej dokonanie czynności urzędowej, wydanie zaświadczenia oraz zezwolenia w sprawach budownictwa mieszkaniowego. oryginał dowodu wniesienia opłaty skarbowej za zmianę wydanego zezwolenia na lokalizację/przebudowę zjazdu w wysokości 41,00 zł. Powołaną opłatę skarbową należy uiścić na konto: Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy, Centrum Obsługi Podatnika, ul. Obozowa 57, 01-161 Warszawa. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (tekst jednolity Dz. U. z 2020 r. poz. 1546, z późn. zm.) nie podlega opłacie skarbowej dokonanie czynności urzędowej, wydanie zaświadczenia oraz zezwolenia w sprawach budownictwa mieszkaniowego. Odwołanie się od decyzji Strona niezadowolona z decyzji może na podstawie art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego zwrócić się do Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji. Strona może również, nie korzystając z prawa do zwrócenia się z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, wnieść na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji stronie. Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy lub skargę na decyzję należy wnieść za pośrednictwem właściwego miejscowo Oddziału Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2193 z późn. zm.) wpis od skargi na decyzję do WSA w Warszawie wynosi 200 złotych. Jednocześnie organ informuje, że strona postępowania ma możliwość ubiegania się o zwolnienie od kosztów ww. wpisu albo przyznanie prawa pomocy. Dodatkowo zgodnie z art. 127a w trakcie biegu terminu do wniesienia odwołania strona może, w formie oświadczenia przesłanego do właściwego miejscowo GDDKiA, zrzec się prawa do wniesienia odwołania od wydanej decyzji. Z dniem doręczenia organowi administracji publicznej oświadczenia o zrzeczeniu się prawa do wniesienia odwołania przez ostatnią ze stron postępowania, decyzja staje się ostateczna i prawomocna. Materiały Zezwolenie na lokalizację, przebudowę zjazdu WYDANIE_ZEZWOLENIA_NA_LOKALIZACJĘ_ZJAZDU_PRZEBUDOWĘ_ISTNIEJĄCEGO
Zarząd realizuje zadania Prezydenta Miasta Rzeszowa jako zarządcy dróg publicznych na terenie Rzeszowa, określone w ustawie o drogach publicznych i innych przepisach prawa. Ponadto do zadań Zarządu należy utrzymanie oraz pełnienie funkcji inwestora dróg, którymi włada Gmina Rzeszów. Poniedziałek – Piątek, od 7:30 do 15:30.
Kodeks cywilny wskazuje, że służebność gruntowa może być nabyta również przez zasiedzenie. Może się tak stać tylko w wypadku, gdy służebność polega na korzystaniu z trwałego i widocznego urządzenia. Służebność gruntowa to prawo, które polega na obciążeniu jednej nieruchomości (tzw. nieruchomość obciążona), w celu zwiększenia użyteczności innej nieruchomości (tzw. nieruchomości władnąca). Właściciel nieruchomości władnącej dostaje uprawnienie do korzystania w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej np. do przejazdu i przechodu przez drogę należącą do sąsiada. Stwierdzenie zasiedzenia służebności drogi koniecznej następuję na podstawie postanowienia Sądu, zatem w celu zasiedzenia niezbędne jest skierowanie do sądu wniosku o stwierdzenie zasiedzenia służebności. Właściwym do rozpoznania takiej sprawy będzie sąd rejonowy właściwy dla miejsca położenia nieruchomości, na której zlokalizowana jest droga będąca przedmiotem zasiedzenia. Przez trwałe i widoczne urządzenie należy rozumieć trwałą postać widocznego przedmiotu będącego rezultatem świadomego działania człowieka, który ponadto odpowiada treści służebności pod względem gospodarczym. Nie może ono zatem powstać wskutek działania sił natury. Charakter tego urządzenia ma być trwały, a nie chwilowy, i musi ono być widoczne. Zgodnie z orzecznictwem i praktyką sądową przykładami trwałego i widocznego urządzenia na nieruchomości, będą: rowy odwadniające, nasypy, rury, studnie, groble, utwardzenia na gruncie szlaku drożnego, mostki widoczne na powierzchni ziemi wraz z dołączonymi do nich rurami kanalizacyjnymi znajdującymi się pod powierzchnią gruntu. Samo przejeżdżanie przez grunt niemający urządzonej drogi nie może doprowadzić do zasiedzenia. Także wskutek jedynie zniwelowania terenu i zasypania nierówności nie powstaje utwardzony konkretny szlak drożny o wytyczonym przebiegu. Nie jest to bowiem wynik świadomego i pozytywnego działania ludzkiego w celu przystosowania drogi. Co więcej, zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z 2011r. jedynie wykonanie trwałego i widocznego urządzenia przez samego posiadacza nieruchomości w zakresie służebności gruntowej drogi dojazdowej jest przesłanką zasiedzenia tej służebności. Dla stwierdzenia zasiedzenia służebności gruntowej (podobnie jak zasiedzenia nieruchomości) wymagane jest samoistne posiadanie gruntu przez 20 lat, jeżeli posiadacz jest w dobrej wierze. Jeżeli posiadacz jest w złej wierze nabycie własności może nastąpić po 30 latach. Nieprzerwane posiadanie samoistne to faktyczne władanie rzeczą jak właściciel, wykonywane w sposób ciągły. Co powinien zawierać wniosek o zasiedzenie drogi? We wniosku o stwierdzenie zasiedzenia służebności drogi koniecznej należy opisać przebieg drogi. Należy również wskazać wszystkich właścicieli nieruchomości przez, które przebiega służebność będąca przedmiotem zasiedzenia. Niezbędne jest również wskazanie na czym polega trwałe i widoczne urządzenie wykonane na cudzym gruncie i przez jaki okres czasu korzystano z trwałego i widocznego urządzenia. We wniosku powołać należy wszelkie dowody, które potwierdzą istnienie przesłanek uzasadniających stwierdzenie zasiedzenia służebności drogi koniecznej. Masz pytanie? Napisz do mnie bezpośrednio korzystając z tego formularza: W czym mogę Ci pomóc?
Budowa ogrodzenia od strony drogi gminnej. Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane budowa ogrodzeń od strony dróg oraz ogrodzeń o wysokości powyżej 2,20 m wymaga zgłoszenia właściwemu organowi (a nie wymaga pozwolenia na budowę, art. 29 pkt 23 prawa budowlanego). Jeżeli budowa taka wymagałaby
Mój dom usytuowany jest ok. 6 m od krawędzi drogi gminnej. Wójt chce poszerzyć tę drogę do szerokości 5 m i zażyczył sobie, abym przesunęła ogrodzenie na swój koszt o 2,5 m. W ten sposób drogę będę miała pod samymi oknami. Czy tak może być? Wójt twierdzi, że moje ogrodzenie postawione jest na drodze, ale ja mam wytyczaną działkę o pow. 3100 m2 (tyle również widnieje w księdze wieczystej), a z map dostępnych w internecie wynika, że działka jest mniejsza – ok. 3050 m2. Jak sprawdzić, kto się myli? Czy geodeta mógł popełnić błąd, wytyczając moją działkę? Zaraz po zakupie tej działki i jej wytyczeniu wykonaliśmy ogrodzenie i na pewno nie zabraliśmy 1 m gminie, jak twierdzi wójt. Kamień graniczny jest w tym samym miejscu – tuż przed ogrodzeniem, a więc zostawiliśmy nawet „zapas”. Nie mam mapki, jedynie wyrys z mapki i nie wiem, co w tej sytuacji zrobić? Odległość obiektów budowlanych od krawędzi jezdni drogi gminnej Aby rozwikłać przedstawiony problem, zacznijmy od przepisów, które dotyczą sytuowania budynków od krawędzi jezdni drogi gminnej. Art. 43 ustawy o drogach publicznych wskazuje, w jakiej minimalnej odległości od zewnętrznej krawędzi jezdni należy sytuować obiekty budowlane. W terenie zabudowy minimalna odległość od zewnętrznej krawędzi jezdni drogi gminnej rzeczywiście wynosi 6 m. Co do liczenia odległości od krawędzi jezdni: Jezdnię należy definiować zgodnie z art. 4 pkt 5 ustawy o drogach publicznych, zgodnie z którym – przez jezdnię należy rozumieć część drogi przeznaczoną do ruchu pojazdów. Zatem przy określaniu odległości od krawędzi jezdni należy brać pod uwagę taką definicję jezdni. Co do zasad ustalania krawędzi jezdni w przypadku dróg gruntowych, to odpowiedź na to pytanie dają przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach. Załącznik do tego rozporządzenia zawiera grafikę obrazującą zasady sytuowania linii krawędziowej na jezdni z poboczem gruntowym (Usytuowanie linii krawędziowej na jezdni z poboczem gruntowym). „Linia krawędziowa ciągła” – wyznacza krawędź jezdni, oznacza również zakaz wjazdu na pobocze kierującemu pojazdem samochodowym. Zobacz też: Minimalna szerokość drogi dojazdowej Odległość budynków od dróg w MPZP Ponadto, co jest istotne, odległość budynków od dróg – nie tylko publicznych, ale też np. wewnętrznych – jest wskazana w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (mpzp). Jest to akt prawa miejscowego, dlatego w różnych planach odległości te są inne. Natomiast trzeba pamiętać, że przepisy szczególne (art. 43 ust. 2ustawy o drogach publicznych) przewidują w pewnych sytuacjach odstępstwa od generalnych reguł odległości budynku od drogi, co nie oznacza bynajmniej, że można wyłączyć stosowanie nakazów określonych w planie miejscowym. Plan jest aktem prawa miejscowego o charakterze bezwzględnie obowiązującym i jego ustalenia należy obligatoryjnie stosować. Skoro plan miejscowy wprowadza jasne i kategoryczne reguły w zakresie sytuowania budynków, to nie można się powoływać na przepisy szczególne przewidujące pewne wyjątki, gdyż normy prawa wynikające z planu miejscowego stawałyby się wówczas martwą literą. Zatem art. 43 ust. 2 ww. ustawy będzie co do zasady możliwy do zastosowania – gdyż przepisy tej ustawy generalnie znajdują zastosowanie – ale nie w tym celu, by usytuować budynek w odległości od drogi mniejszej, niż przewidują ustalenia planu miejscowego. Myślę, że w Pani sytuacji istotny jest właśnie MPZP, z którym należałoby się zapoznać. Przeczytaj też: Budowa ogrodzenia przy drodze gminnej Pierwszeństwo danych z ewidencji gruntów i budynków Wpis w księdze wieczystej Pani działki nie jest tu niestety decydujący. Rzeczywiście jest tak, że jeżeli chcemy się czegoś dowiedzieć o danej nieruchomości, poznać jej stan faktyczny i prawny, zaglądamy do ksiąg wieczystych. Należy jednak pamiętać, że domniemanie wiarygodności obejmuje jedynie wpisane do księgi wieczystej prawa i roszczenia. Nie ma ono natomiast zastosowania do informacji dotyczących stanu faktycznego, zawartych w dziale I-O, takich jak położenie nieruchomości, czy też jej obszar. To dopiero dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych (art. 21 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficzne i art. 26 ust. 2 ustawy o księgach wieczystych i hipotece). W razie niezgodności opisu nieruchomości w księdze wieczystej z danymi ewidencji gruntów i budynków pierwszeństwo mają dane z ewidencji, a nie te wpisane do księgi wieczystej. Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1297 ze zm.) – celem ewidencji gruntów i budynków jest stworzenie jednolitego dla kraju i systematycznie aktualizowanego zbioru informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami, budynkami i lokalami. Dane te mają charakter informacyjny, a sam rejestr ewidencji gruntów jest wyłącznie odzwierciedleniem aktualnego stanu prawnego dotyczącego danej nieruchomości. Ma on charakter deklaratoryjny, a nie konstytutywny, co oznacza, że nie tworzy nowego stanu prawnego nieruchomości, a jedynie potwierdza stan faktyczny. Aktualizacja danych z ewidencji gruntów i budynków W myśl art. 20 ust. 1 pkt 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów – ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty. W ewidencji gruntów i budynków wskazuje się także właściciela, a w odniesieniu do gruntów państwowych i samorządowych – inne osoby prawne i fizyczne, w których władaniu znajdują się grunty lub ich części (art. 20 ust. 2 pkt 1). Stosownie do § 46 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454) – dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków podlegają aktualizacji z urzędu lub na wniosek osób, organów i jednostek organizacyjnych, o których mowa w § 10 i 11 rozporządzenia ( na wniosek właścicieli nieruchomości). Jak podkreśla się w orzecznictwie sądów administracyjnych, aktualizacja danych w ewidencji dotyczy naniesienia zmian powstałych już po wprowadzeniu do ewidencji danych kwestionowanych (por. wyrok NSA z dnia 10 lutego 2003 r., II SA 1478/01, Lex nr 156384). Aktualizacja operatu ewidencyjnego następuje przez wprowadzenie udokumentowanych zmian do bazy danych ewidencyjnych (§ 45 ust. 1). Przepisy rozporządzenia posługują się pojęciem aktualizacji ewidencji, a nie jej prostowania. Zatem usuwanie ewentualnych błędów lub omyłek w ewidencji w ramach jej „aktualizacji” nie jest wyłączone, jednakże pod warunkiem, że uzasadnia to aktualny stan prawny, który ewidencja gruntów ma odzwierciadlać, a nie tworzyć. Wypis z ewidencji gruntów i budynków, sprostowanie powierzchni działki Tak naprawdę, aby sprawę rozstrzygnąć jednoznacznie, należałoby ponownie zatrudnić geodetę, by pomierzył i przeliczył wszystko jeszcze raz. Bez tego możemy tylko spekulować. Rozbieżność mogła bowiem powstać na skutek błędnie obliczonej powierzchnia w KW albo (lub) z tego powodu, że działka jest długa i wąska, co przy niewielkich nawet zmianach położenia punktów granicznych może powodować znaczne zmiany w powierzchni. Ponieważ powierzchnia jest wypadkową granic, w pierwszej kolejności należałoby sprawdzić w starostwie właśnie te dane. Należy jednak pamiętać, że przy zakładaniu ewidencji gruntów i budynków działki rolne często nie miały określonych punktów granicznych, a ich powierzchnię obliczano graficznie na podstawie miar z mapy ewidencyjnej, stąd taka powierzchnia nie jest wiarygodna. Mogły mieć miejsce w międzyczasie dodatkowe pomiary, o których nie była Pani powiadomiona, i stąd różnice. Częstą bowiem przyczyną niezgodności oznaczeń poszczególnych działek w dziale I-O księgi wieczystej z oznaczeniami przyjętymi w ewidencji gruntów i budynków jest aktualizacja ewidencji gruntów bez jednoczesnej aktualizacji wpisów w księgach wieczystych. Zawsze jeszcze może Pani zwrócić się pismem wszczynającym postępowanie administracyjne w sprawie sprostowania w rejestrach gruntów powierzchni działki. I wtedy niech urzędnik wyjaśnia różnicę. Niemniej jednak postarałabym się o wypis z ewidencji gruntów i budynków – to pierwszy krok do wyjaśnienia tej sprawy. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼
Wniosek zarządcy drogi lub osoby przez niego upoważnionej o wydanie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej, do którego należy dołączyć: Opinie właściwych miejscowo zarządu województwa, zarządu powiatu oraz wójta (burmistrza, prezydenta miasta);
Wniosek o wydanie zezwolenia na lokalizację zjazdu z drogi gminnej lub jego przebudowę Wniosek do pobrania Wniosek o wydanie zezwolenia na lokalizację w pasie drogowym dróg gminnych urządzeń infrastruktury technicznej Wniosek do pobrania Wniosek o wydanie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego drogi gminnej poprzez umieszczenie urządzenia infrastruktury technicznej Wniosek do pobrania Wniosek o udzielenie zgody na wjazd na drogi objęte ograniczoną organizacją ruchu będącą w zarządzie Gminy Krasne Wniosek do pobrania Regulamin wydawania zezwoleń na przejazd Regulamin do pobrania Wykaz numerów dróg gminnych i powiatowych Do pobrania.
b43q. 5u1m6gcjsz.pages.dev/3235u1m6gcjsz.pages.dev/2835u1m6gcjsz.pages.dev/1515u1m6gcjsz.pages.dev/725u1m6gcjsz.pages.dev/2675u1m6gcjsz.pages.dev/1975u1m6gcjsz.pages.dev/3015u1m6gcjsz.pages.dev/2765u1m6gcjsz.pages.dev/84
wniosek o poszerzenie drogi gminnej
