Zgodnie z jego najważniejszą treścią: „Art. 23. 1. Osoba chora psychicznie może być przyjęta do szpitala psychiatrycznego bez zgody wymaganej w art. 22 tylko wtedy, gdy jej dotychczasowe zachowanie wskazuje na to, że z powodu tej choroby zagraża bezpośrednio własnemu życiu albo życiu lub zdrowiu innych osób.”.
Każdy pacjent, który udaje się na leczenie do szpitala, liczy, że zostanie wobec niego zastosowana odpowiednia forma terapii. Tak też zazwyczaj jest, jednakże zdarzają się sytuacje, kiedy to lekarze popełniają błąd, który może być naprawdę poważny w skutkach. W takim przypadku pacjentowi należy się odszkodowanie za błąd medyczny. Co warto wiedzieć na ten temat? Zapraszam do przeczytania artykułu „Odszkodowanie za błąd medyczny”. Jeśli potrzebujesz pomocy adwokata, to możesz umówić się ze mną na konsultację. Doradzam osobom poszkodowanym przez lekarzy z całej Polski – w tym w formie porad online oraz porad telefonicznych. Zapraszam do zapoznania się z moją ofertą (Adwokat Odszkodowania) oraz do kontaktu. Odszkodowanie za błąd medyczny – główne wnioski Pojęcie błędu medycznego jest bardzo szerokie i można wyróżnić różne jego rodzaje. Za błąd medyczny pacjent może domagać się odszkodowania oraz zadośćuczynienia. Dochodzenie tych roszczeń wymaga najczęściej przeprowadzenia postępowania sądowego. Wysokość odszkodowania za błąd medyczny waha się od kilkunastu do kilkuset tysięcy złotych. Zależy ona od skutku błędu medycznego Roszczenia z tytułu błędu medycznego ulegają przedawnieniu. Co to jest błąd medyczny? Jako błąd medyczny należy rozumieć nieumyślne zachowanie lekarza, polegające na działaniu, zaniedbaniu lub zaniechaniu, którego konsekwencją jest szkoda pacjenta. Błąd medyczny może wiązać się nie tylko z zachowaniem lekarza. Równie dobrze może dopuścić się go: dentysta, pielęgniarka, położna, farmaceuta, diagnosta laboratoryjny, fizjoterapeuta lub osoba wykonująca inny zawód medyczny. Ze względu na fakt, iż skutki błędów medycznych bywają niezwykle poważne, ustawodawca postanowił wprowadzić odpowiedzialność karną oraz cywilną osób wykonujących zawody medyczne. Dzięki takiemu rozwiązaniu pacjenci powinni czuć się bardziej bezpiecznie podczas przeprowadzania różnego rodzaju badań i zabiegów. Odszkodowanie za błąd medyczny Błąd medyczny a błąd w sztuce lekarskiej Od błędu medycznego należy odróżnić błąd w sztuce lekarskiej. Otóż poprzez błąd w sztuce lekarskiej wypada rozumieć nieumyślne zachowanie wiążące się z naruszeniem reguł wiedzy i sztuki medycznej. Natomiast w orzecznictwie sądów funkcjonuje nieco inna definicja, zgodnie z którą błąd w sztuce lekarskiej to czynność (zaniechanie) lekarza w zakresie diagnozy i terapii niezgodne z nauką medyczną w zakresie dla lekarza dostępnym (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 kwietnia 1995 r., sygn. akt IV CR 39/54,OSN 1957, poz. 7). Należy zwrócić uwagę, że lekarze są profesjonalistami, stąd też obowiązuje ich niezwykle rygorystyczny reżim należytej staranności (tzw. podwyższona miara staranności). Oznacza to, że muszą oni postępować zgodnie z aktualną wiedzą medyczną opartą na badaniach naukowych. Ma to bardzo poważne konsekwencje w zakresie dowodzenia przed sądem ich odpowiedzialności. Odszkodowanie za błąd w sztuce lekarskiej Błędy medyczne – rodzaje i przykłady Pojęcie błędu medycznego jest niezwykle szerokie. Z tego względu należy zwrócić uwagę, że istnieją różne rodzaje błędów medycznych. Zostaną one omówione poniżej. Błąd diagnostyczny Jest on jednym z najczęściej występujących rodzajów błędów medycznych. Błąd diagnostyczny polega na postawieniu nieprawidłowej diagnozy, przez co niemożliwe staje się zastosowanie właściwego leczenia. Co ważne, błąd ten jest popełniany przy prawidłowym przeprowadzeniu badania diagnostycznego, stąd też polega on na niewłaściwym odczytaniu lub zinterpretowaniu jego wyników. Należy wyróżnić dwa rodzaje błędów diagnostycznych. Pierwszym z nich jest błąd zaniechania, który polega na przykład na nieprzeprowadzeniu wywiadu z pacjentem bądź też niezapoznaniu się z dokumentacją medyczną. Drugim rodzajem jest błąd polegający na nieprawidłowej interpretacji wyników przeprowadzonych badań. Najlepszym przykładem takiego błędu może być niepotrzebna amputacja kończyny oraz przeprowadzenie cesarskiego cięcia, podczas gdy poród może odbyć się w sposób naturalny. Błąd terapeutyczny Błąd terapeutyczny polega na działaniu lub zaniechaniu ze strony lekarza, które jest niezgodne ze stanem wiedzy medycznej. Przykładem błędu polegającego na działaniu jest nieprawidłowe dawkowanie leków, z kolei zaniechanie może przejawiać się poprzez pozostawienie pacjenta bez opieki lekarskiej po przeprowadzeniu operacji. W kontekście błędu terapeutycznego należy zwrócić uwagę, że można go zarzucić lekarzowi nie tylko jako brak wystarczającej wiedzy i umiejętności praktycznych, które odpowiadają ogólnie przyjętemu wzorcowi należytej staranności, ale i niezręczność oraz nieuwaga podczas wykonywania zabiegu. Co więcej, błąd terapeutyczny może wystąpić samodzielnie, jak również być skutkiem popełnionego wcześniej błędu diagnostycznego. błąd terapeutyczny i błąd diagnostyczny Błąd techniczny Poprzez błąd techniczny należy rozumieć nieprawidłowe wykonywanie poleceń lekarza przez personel medyczny. W praktyce błędy techniczne można podzielić na dwie kategorie – błędy przy leczeniu, na przykład pozostawienie w ciele operowanego pacjenta igły, oraz błędy o charakterze ściśle technicznym. Te ostatnie polegają na złamaniu reguł mających na celu zapewnienie porządku oraz odpowiedniej jakości opieki nad pacjentami w danej placówce medycznej. Błąd organizacyjny Błąd organizacyjny to podjęcie niewłaściwej decyzji przez osoby, które zarządzają placówką medyczną – na przykład szpitalem lub prywatnym gabinetem. Przede wszystkim polega on na wszelkiego rodzaju zaniedbaniach natury logistycznej, na przykład na braku do odpowiednich urządzeń diagnostycznych czy też nieprawidłowości w prowadzeniu dokumentacji pacjentów. Nie są to więc błędy natury ściśle medycznej, związane z leczeniem, ale z zapewnieniem odpowiedniej organizacji. Błąd jatrogenny Za błąd jatrogenny należy uważać postępowanie lekarza bądź innego pracownika służby zdrowia bądź zakładu leczniczego, które ma negatywny wpływ na kondycję fizyczną oraz psychiczną pacjenta. W praktyce błędy te polegają najczęściej na niewłaściwym zachowaniu ze strony lekarza prowadzącego. Najlepszym tego przykładem jest informowanie pacjenta o jego stanie zdrowia w sposób, który skutkuje pogorszenie jego stanu zdrowia psychicznego. Chodzi więc tutaj o brak wyczucia czy też empatii. Błąd jatrogenny jest szczególnie groźny dla pacjenta cierpiącego na depresję. Niewłaściwe zachowanie ze strony lekarza może bowiem doprowadzić do jego samookaleczenia, a w skrajnych przypadkach nawet do samobójstwa. Błąd informacyjny Błąd informacyjny to zaniechanie przez lekarza udzielenia pacjentowi informacji, o których mowa w art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 2 listopada 2005 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Ustawodawca nałożył bowiem na lekarza obowiązek udzielenia pacjentowi lub jego ustawowemu przedstawicielowi przystępnej informacji o jego stanie zdrowia, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych, leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu. kiedy należy się odszkodowanie za błąd medyczny Kiedy należy się odszkodowanie za błąd medyczny? Uzyskanie odszkodowania za błąd medyczne jest możliwe, jeżeli pacjent jest w stanie udowodnić, że powstanie szkody nastąpiło wskutek błędu medycznego. Odpowiedzialność za błąd medyczny opiera się bowiem na zasadzie winy. To jednak nie wszystko, albowiem w przepisach prawa cywilnego określono, że konieczne jest także wystąpienie szkody oraz związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy winą a szkodą. W związku z powyższym, jeżeli ktoś podejrzewa, że doszło do błędu medycznego, powinien zastanowić się nad tym, czy faktycznie działanie lekarza lub innej osoby skutkowało powstaniem szkody i czy można przypisać mu za nią odpowiedzialność. W praktyce w sprawie powoływani są biegli sądowi, którzy oceniają, na ile przyczyną szkody było zawinione działanie lekarza. Odszkodowanie od szpitala czy odszkodowanie od lekarza? Pacjent, który zamierza dochodzić odszkodowania za błąd medyczny, powinien skierować swoje roszczenie do placówki medycznej, w której błąd ten został popełniony, lub do osoby, która odpowiada za wyrządzenie szkody. To do kogo zostanie skierowane roszczenie (szpitala lub lekarza) zależy od wielu okoliczności, w tym wypłacalności dłużnika rodzaju błędu miejsca, w którym doszło do błędu. Na przykład, w razie błędu technicznego lub organizacyjnego rozsądniej będzie pozwać szpital. Natomiast w przypadku błędu diagnostycznego równie dobrze można rozważać pozwanie lekarza, który się go dopuścił. W praktyce częściej pozywa się placówkę medyczną, z uwagi na jej większą wypłacalność. Ostateczną decyzję o tym, kogo należy pozwać, powinien podjąć adwokat prowadzący sprawę. Odszkodowanie za błąd lekarza Jak walczyć o odszkodowanie za błąd lekarski? Aby uzyskać odszkodowanie za błąd medyczny, należy przede wszystkim zgłosić swoje roszczenie do podmiotu, który jest odpowiedzialny za szkodę (szpital lub lekarz). Tego typu zgłoszenie z całą pewnością nie pozostanie bez odpowiedzi. Jeżeli sprawa nie zostanie załatwiona na drodze polubownej, czyli placówka medyczna nie uzna roszczenia i nie wypłaci pieniędzy albo ubezpieczyciel nie zamierza wypłacić pieniędzy z polisy OC, nie pozostaje nic innego jak wszczęcie postępowania sądowego. Do wstąpienia na drogę sądową konieczne jest przygotowanie pozwu. W piśmie tym należy nie tylko sprecyzować swoje żądania, ale także powołać środki dowodowe oraz uzasadnić swoje roszczenie. W praktyce wygląda to tak, że powód opisuje historię leczenia w danej placówce medycznej oraz wskazuje zachowanie, które w jego opinii stanowi błąd medyczny. Sąd rozpozna sprawę w postępowaniu procesowym, a więc rozstrzygając spór istniejący pomiędzy stronami. W tym celu sąd wysłucha ich stanowisk, a ponadto zapozna się z dowodami (najczęściej będzie to dokumentacja medyczna i opinia biegłego sądowego) oraz przesłucha świadków, po czym wyda wyrok. Gdyby jednak któraś ze stron nie była zadowolona z orzeczenia, może wnieść ona apelację do sądu drugiej instancji (sądu okręgowego albo sądu apelacyjnego – w zależności od wartości przedmiotu sporu). Ten będzie mógł orzec co do istoty sprawy albo przekazać ją do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji. W niektórych przypadkach istnieje również możliwość wniesienia skargi kasacyjnej do Sądu Najwyższego. Należy również zwrócić uwagę, że coraz większą popularnością cieszą się alternatywne sposoby rozwiązywania sporów, a przede wszystkim mediacja. Otóż strony, które pozostają w konflikcie, mogą z własnej inicjatywy albo ze skierowania sądu udać się na mediację. Postępowanie mediacyjne jest mocno odformalizowane, a zawarte w jego trakcie ugoda może mieć moc ugody sądowej, jeżeli zostanie zatwierdzona przez sąd. W ten sposób również można uzyskać odszkodowanie za błąd medyczny. Jak udowodnić błąd w sztuce lekarskiej? Jak udowodnić błąd w sztuce lekarskiej? Udowodnienie błędu lekarskiego nie jest zadaniem prostym. To na pacjencie spoczywa obowiązek wykazania, że faktycznie doszło do błędu medycznego. Wszelkie dowody należy zgłosić już w pozwie, a więc w piśmie wszczynającym postępowanie sądowe. W przeciwnym razie sąd może pominąć dowody zgłoszone później. Najważniejszym spośród wszystkich środków dowodowych jest dokumentacja medyczna. Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z przepisami każdy pacjent ma prawo jej uzyskania w dowolnej chwili. W praktyce jednak placówki medyczne bardzo niechętnie wydają dokumentację, ponieważ ich przedstawiciele wiedzą, że historia leczenia ma ogromne znaczenie z punktu widzenia dochodzenia roszczeń przez pacjentów. Bywa i tak, że dokumentacja medyczna jest niepełna, a nawet sfałszowana. Oprócz dokumentacji istotne znaczenie dowodowe mogą mieć również skierowania na badania, różnego rodzaju zaświadczenia, recepty, a nawet paragony oraz faktury za lekarstwa i usługi medyczne. W wielu sprawach dotyczących roszczeń wynikających z błędu medycznego niezwykle przydatna okazuje się opinia biegłego z zakresu medycyny. Wydaje ją ekspert wskazany przez sąd albo strony, najczęściej lekarz-specjalista z danej dziedziny medycyny. Dowód z opinii biegłego ma kapitalne znaczenie dla sądu. Często bowiem sądy nie kwestionują wydanych opinii i opierają na nich swoje rozstrzygnięcia. Nie bez znaczenia są również zeznania świadków. Ze strony pacjenta są to zazwyczaj jego najbliżsi, a więc osoby, które widziały jego ból i cierpienie, a także mają świadomość szkody, jaka została wyrządzona. Oczywiście placówka medyczna także zgłosi swoich świadków, którzy będą zeznawać najprawdopodobniej na jej korzyść. Wysokość odszkodowania od szpitala Wysokość odszkodowania za błąd w sztuce lekarskiej Nie jest możliwe ustalenie jednej, uniwersalnej kwoty, którą można uzyskać za błąd medyczny. Wynika to z faktu, że każdy przypadek jest inny, a co za tym idzie, rozmiar każdej szkody jest inny. Odszkodowanie za błąd medyczny może wynieść od kilkunastu do nawet kilkuset tysięcy złotych. W praktyce wysokość odszkodowania zależy od wpływu szkody na zdrowie pacjenta oraz na to, jak na skutek szkody zmieniło się życie pacjenta. Na przykład na odszkodowania rzędu kilkuset tysięcy złotych może liczyć osoba, która na skutek błędu straciła zdolność do samodzielnego funkcjonowania (np. paraliż) i utraciła możliwość wykonywania dobrze płatnego zawodu. Natomiast na kwotę rzędu kilkunastu tysięcy złotych będzie mogła liczyć osoba, która została upuszczona podczas transportu przez ratownika medycznego. W efekcie czego złamała rękę i przechodziła dwumiesięczną rehabilitację. Zadośćuczynienie za błąd medyczny Odszkodowanie nie jest jedynym świadczeniem, które przysługuje pacjentowi w przypadku błędu medycznego. Otóż jednocześnie może on starać się o zadośćuczynienie za doznaną krzywdę na skutek błędu medycznego. W tym miejscu należy jednak wyjaśnić pojęcie krzywdy. Mianowicie jest to szkoda niematerialna, a więc ból i cierpienie, które są skutkiem jakiegoś zdarzenia. Dochodzenie zadośćuczynienia wygląda analogicznie jak ma to miejsce w przypadku odszkodowania. Oznacza to, że najczęściej konieczne jest postępowanie przed sądem. Przydatne będą również te same środki dowodowe. Co ważne, zadośćuczynienia i odszkodowania można dochodzić w ramach jednego postępowania. Na jakie kwoty mogą liczyć pacjenci? Otóż w tym przypadku również nie ma jakiegoś uniwersalnego wzoru, który miałby zastosowanie do każdej sprawy. Sąd za każdym razem indywidualnie decyduje o wysokości zasądzanej kwoty. Najczęściej jest to od kilkunastu do kilkudziesięciu tysięcy złotych, aczkolwiek zdarzają się również wyższe sumy. Zadośćuczynienie za błąd medyczny Odszkodowanie za błąd medyczny – przedawnienie Podobnie jak większość roszczeń cywilnoprawnych również możliwość dochodzenia odszkodowania za błąd medyczny ulega przedawnieniu. Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, termin przedawnienia roszczeń za błąd medyczny wynosi w tym przypadku 3 lata od momentu kiedy poszkodowany dowiedział się lub przy zachowaniu należytej staranności mógł się dowiedzieć o szkodzie i osobie obowiązanej do jej naprawienia. Wskazana powyżej regulacja ma charakter generalny i istnieją od niej pewne wyjątki. Mianowicie jeżeli szkoda powstała w wyniku czynu będącego zbrodnią lub występkiem, termin przedawnienia roszczenia o odszkodowanie lub zadośćuczynienie wynosi 20 lat od dnia popełnienia przestępstwa. W takim przypadku bez znaczenia jest fakt, kiedy poszkodowany dowiedział się o szkodzie i osobie obowiązanej do jej naprawienia. Nie jest również istotne, czy sprawca czynu został skazany prawomocnym wyrokiem karnym, czy też nie. Innym odstępstwem od reguły ogólnej jest przypadek poszkodowanego, który jest małoletni. Otóż zgodnie z prawem termin przedawnienia dochodzenia roszczeń nie może skończyć się przed upływem 2 lat od uzyskania przez niego pełnoletności. Należy również zwrócić uwagę na jeszcze jedną kwestię, jaką jest obliczanie terminu przedawnienia. Mianowicie zgodnie z art 118 KC koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego. Odszkodowanie za błąd medyczny – podsumowanie Jeśli w wyniku błędu medycznego doszło do pogorszenia się stanu zdrowia, to warto walczyć o odszkodowanie. Zarówno szpitale jak i lekarze zwykle posiadają polisy ubezpieczenia na wypadek i ich odpowiedzialności cywilnej. Są więc wypłacalni. Tymczasem poszkodowani potrzebują pieniędzy na leczenie i rehabilitację. Dlatego im szybciej osoba pokrzywdzona zdecyduje sią na podjęcie walki o odszkodowanie za błąd medyczny, tym lepiej. Potrzebujesz pomocy adwokata? Walczysz o odszkodowanie za błąd medyczny? Jeśli chciałbyś skorzystać z mojej pomocy, zapraszam do kontaktu. Działam na terenie takich miast jak: Poznań, Luboń, Gniezno, Śrem, Środa Wielkopolska, Grodzisk Wielkopolski, Swarzędz, Leszno, Piła, Kościan, Jarocin, Września oraz Wolsztyn. Posiadam także oddział w Świeciu, pracując w takich miejscowościach jak Grudziądz, Chełmno i Tuchola. W trudnych sprawach o odszkodowania działam w CAŁEJ POLSCE! Udzielam także konsultacji telefonicznych oraz konsultacji online. Pamiętaj, że walka o odszkodowanie za błąd medyczny jest trudna, dlatego warto skorzystać z pomocy adwokata lub radcy prawnego. Masz pytania? Napisz! Zadzwoń! Adwokat Marlena Słupińska-Strysik e-mail: biuro@ tel. 61 646 00 40 tel. 68 419 00 45 tel. 52 511 00 65 Komentarze: Rodzice 6-miesięcznej Zosi, która zmarła, bo pielęgniarka źle podała jej lek dostaną po 250 tys. zł zadośćuczynienia od szpitala. To jedna z najwyższych zasądzonych kwot za błąd

Jak wygląda pobyt w szpitalu psychiatrycznym Bezterminowy pobyt w szpitalu psychiatrycznym Kiedy do szpitala psychiatrycznego Pobyt w szpitalu psychiatrycznym a ubezpieczenie Pobyt w szpitalu psychiatrycznym, w odróżnieniu od wielu innych oddziałów, trwa zdecydowanie dłużej. Czasem jest to tydzień, czasem trzy tygodnie, a niekiedy miesiąc czy dwa. Wszystko zależy od stanu zdrowia pacjenta. Dlatego też przez ten czas oddział szpitalny staje się drugim domem pacjenta. Wyświetl całą odpowiedź na pytanie „Jak długo trwa pobyt w szpitalu psychiatrycznym”… Pobyt w szpitalu psychiatrycznym, w odróżnieniu od wielu innych oddziałów, trwa zdecydowanie dłużej. Czasem jest to tydzień, czasem trzy tygodnie, a niekiedy miesiąc czy dwa. Wszystko zależy od stanu zdrowia pacjenta. Dlatego też przez ten czas oddział szpitalny staje się drugim domem pacjenta. Bezterminowy pobyt w szpitalu psychiatrycznym 170, orzeczenie sądu o potrzebie przyjęcia osoby chorej psychicznie do szpitala psychiatrycznego nie oznacza, ze osoba taka może być umieszczona w szpitalu bezterminowo. Okres pobytu tej osoby w szpitalu zależy od ustania przyczyny wydania przez sąd orzeczenia o jej przyjęciu (art. 35 ust. Kiedy do szpitala psychiatrycznego W szpitalu psychiatrycznym bez zgody może być leczona tylko osoba chora psychicznie i tylko wtedy, gdy jej dotychczasowe zachowanie wskazuje na to, że z powodu tej choroby zagraża bezpośrednio własnemu życiu albo życiu lub zdrowiu innych osób. Pobyt w szpitalu psychiatrycznym a ubezpieczenie Odpowiedź Pacjent nieubezpieczony, który jest chory psychicznie (wykazuje zaburzenia psychotyczne) lub jest upośledzony umysłowo, ma prawo do nieodpłatnego korzystania ze świadczeń zdrowotnych w zakresie opieki psychiatrycznej u świadczeniodawcy posiadającego umowę z NFZ.

Przymusowe leczenie przez Sąd bez zgody chorego na schizofrenię paranoidalną i zaburzenia myśli. Do szpitala psychiatrycznego może być również przyjęta, bez zgody wymaganej w art. 22, osoba chora psychicznie: 1. której dotychczasowe zachowanie wskazuje na to, że nieprzyjęcie do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie stanu jej

Witam, leczę się psychiatrycznie prywatnie. Chciałabym zostać skierowana na oddział dzienny psychiatryczny (z nerwica i depresją), czy w tym celu muszę iść do lekarza na NFZ? Czy trudno będzie się tam dostać i jak długo się czeka? Ile może trwać taka terapia? Jestem zatrudniona na umowę zlecenie, bez opłacenia składek (jestem studentką), wiem że zwolnienie chorobowe nie zapewni płatnego urlopu, czy z pobytem w szpitalu jest inaczej? Czy oddział dzienny jest traktowany jako pobyt w szpitalu? KOBIETA, 22 LAT ponad rok temu Jak przekonać osobę z depresją do wizyty u psychiatry? Depresja to choroba cywilizacyjna. Wciąż jednak nie jest to dobrze znana choroba. Obejrzyj film i poszerz swoją wiedzę o depresji. Dowiedz się, jak przekonać osobę z depresją do wizyty u specjalisty. W większości placówek pobyt na Oddziale Dziennym wymaga skierowania od lekarza psychiatry, wystarczy zatem umówić się na wizytę i poprosić o skierowanie. Dobrym pomysłem byłoby umówienie się na wizytę, w placówce, w której chciałaby Pani odbyć terapię lub poprosić swojego lekarza o skierowanie. Posiadając skierowanie nie powinno być problemu z przyjęciem- zwykle wystarczy zadzwonić i umówić się na kwalifikacje wraz z terminem przyjęcia na Oddział. Termin jednak będzie zależny od ilości wolnych miejsc lub kolejki oczekujących na przyjęcie. W okresie wakacyjnym zwykle terminy są szybsze. Terapia trwa 60 dni roboczych tj około 12 tygodni (około ponieważ ilość dni wylicza się wyłączając święta wypadające w tygodniu). W trakcie pobytu na Oddziale dostaje Pani L4 tak jak za pobyt w szpitalu. Pozdrawiam i życzę owocnej pracy nad sobą! 0 Witam Na oddział dzienny kieruje lekarz psychiatra, nie ma znaczenia czy psychiatra prywatny czy państwowy. Jeżeli Pani nie pracuje tylko studiuje to oficjalnie nie przysługuje Pani płatny urlop chyba że umówi się Pani z pracodawcą że po wyjściu z oddziału każdego dnia od 15 będzie Pani pracować. Leczenie na oddziale dziennym nie jest pobytem w szpitalu. Anna Suligowska 0 Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: W jaki sposób można dostać się na dzienny oddział psychiatryczny? – odpowiada Mgr Anna Suligowska Leczenie w dziennym oddziale psychiatrycznym – odpowiada Mgr Patrycja Stajer Czy pobyt na całodobowym oddziale psychiatrycznym to dobry pomysł? – odpowiada Dr n. med. Karol Kaziród-Wolski Depresja lękowa i leczenie na oddziale dziennym – odpowiada Mgr Patrycja Stajer Czy lepiej udać się na indywidualną psychoterapię czy rozważyć pobyt w szpitalu? – odpowiada Redakcja abcZdrowie Myśli samobójcze a leczenia na oddziele psychiatrycznym – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska Leczenie depresji i myśli samobójcze – odpowiada Mgr Ewelina Kazieczko Czy pobyt w zakładzie psychiatrycznym jest refundowany? – odpowiada Lek. Katarzyna Szymczak Czy muszę informować rodzinę o pobycie na Dziennym Oddziale Psychiatrycznym? – odpowiada Lek. Alina Nowicka Jak jest w szpitalu psychiatrycznym? – odpowiada Mgr Monika Wróbel artykuły

Wyjątek stanowi skierowanie do szpitala psychiatrycznego. Jego ważność mija po 14 dniach od daty wystawienia. Natomiast dokument upoważniający do leczenia uzdrowiskowego jest ważny przez 18 miesięcy. Ile ważne jest skierowanie na rehabilitację? Skierowanie na rehabilitację ambulatoryjną jest ważne przez 30 dni od daty jego wystawienia.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego przyjęcie osoby z zaburzeniami psychicznymi do szpitala psychiatrycznego następuje za jej pisemną zgodą na podstawie ważnego skierowania do szpitala, jeżeli lekarz wyznaczony do tej czynności, po osobistym zbadaniu tej osoby, stwierdzi wskazania do przypadku braku powyższej zgody, zastosowanie znajduje art. 29 ustawy, stanowiący, że do szpitala psychiatrycznego może być również przyjęta, bez zgody wymaganej w art. 22, osoba chora psychicznie, której dotychczasowe zachowanie wskazuje na to, że nieprzyjęcie do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie stanu jej zdrowia psychicznego, bądź, która jest niezdolna do samodzielnego zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, a uzasadnione jest przewidywanie, że leczenie w szpitalu psychiatrycznym przyniesie poprawę jej stanu zdrowia. W takiej sytuacji o potrzebie przyjęcia do szpitala psychiatrycznego orzeka sąd sądu o przyjęciu do szpitala psychiatrycznego, ma więc charakter zastępczy tzn., że Sąd jest władny podjąć decyzje tylko wówczas, gdy osoba, której dotyczy art. 29 powołanej ustawy nie wyraża zgody na hospitalizacje i co, do której zachodzi, co najmniej jedna z przesłanek ściśle określonych w art. 29 ust. 1 pkt 1 i 2 tej osób, które mogą złożyć wniosek o umieszczenie osoby w szpitalu psychiatrycznym bez jej zgody W przedmiocie umieszczenia osoby w szpitalu psychiatrycznym bez jej zgody, sąd wszczyna postępowanie na wniosek złożony przez małżonka tej osoby, jej krewnych w linii prostej, rodzeństwa, jej przedstawiciela ustawowego lub osoby sprawującej nad nią faktyczną w linii prostej są osoby pochodzące jedna od drugiej. Rozróżnia się tu linię wstępnych, czyli np. rodziców, dziadków, oraz linię zstępnych, czyli np. dzieci, wnuków, wniosku o umieszczenie osoby w szpitalu psychiatrycznym dołącza się orzeczenie lekarza psychiatry, szczegółowo uzasadniające potrzebę leczenia w szpitalu psychiatrycznym. Orzeczenie lekarz psychiatra wydaje na uzasadnione żądanie osoby lub organu uprawnionego do zgłoszenia wniosku o wszczęcie stanowi art. 30 ust 2 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, w przypadku niezałączenia do wniosku orzeczenia lekarskiego lub gdy zostało ono wydane w okresie dłuższym niż 14 dni przed dniem złożenia wniosku, sąd zwraca w przypadku, o którym mowa w ust. 2, jeżeli treść wniosku lub załączone do wniosku dokumenty uprawdopodabniają zasadność przyjęcia do szpitala psychiatrycznego, a złożenie orzeczenia lekarza psychiatry, nie jest możliwe, sąd zarządza poddanie osoby, której dotyczy wniosek, odpowiedniemu osoba ta odmawia poddania się badaniu, może być ono przeprowadzone bez jej zgody. Organ orzekający o potrzebie przyjęcia do szpitala psychiatrycznegoO konieczności przyjęcia do szpitala psychiatrycznego osoby przejawiającej zaburzenia psychiczne, bez jej zgody, orzeka sąd opiekuńczy miejsca zamieszkania tej okoliczności uzasadniających umieszczenie osoby w szpitalu psychiatrycznym bez jej zgody Sąd Okręgowy w Sieradzu w postanowieniu z dnia 6 lutego 2019 r., Sygn. akt I Ca 18/19, uznał, że sąd procedujący w przedmiocie wniosku o umieszczenie w szpitalu psychiatrycznym nie może ograniczać się tylko do pozna­nia wniosków końcowych biegłego psychiatry, lecz sam powinien dokonać oceny i wykazać okoliczności uzasadniające wniosek, iż nieprzyjęcie określonej osoby do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie jej zdrowia psychicznego. Powód konieczny do przymusowego umieszczenia osoby w szpitalu psychiatrycznym Wyjaśnić więc należy, że sam fakt choroby psychicznej, nawet w stadium zaawansowanym, nie jest wystarczającym powodem do „przymusowego” umieszczenia osoby chorej w szpitalu psychiatrycznym. Konieczne jest, bowiem ustalenie, że nieprzyjęcie do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie stanu jej zdrowia psychicznego, przy czym rokowanie to musi mieć charakter kwalifikowany, w tym sensie, że musi istnieć zagrożenie „znacznym” stopniem nasilenia choroby, a nie jakimkolwiek pogorszeniem samopoczucia (tak: wyrok Sądu Rejonowego w Wieliczce z dnia 22 listopada 2017 r., Sygn. akt IV RNs 291/17).Brak koniecznej przyczyny do przymusowego umieszczenia w szpitaluBrak koniecznej przyczyny do przymusowego umieszczenia w szpitalu zachodzi w tedy, gdy uczestnik postępowania jest zdolny do samodzielnej egzystencji i zaspokajania potrzeb życiowych, a brak jest podstaw do przyjęcia, że leczenie szpitalne przyniesie poprawę stanu zdrowia sformułowania w opinii biegłego, że nieprzyjęcie do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie stanu zdrowia osobyJeżeli opinia biegłego z zakresu psychiatrii nie zawiera wprost sformułowanej przesłanki z Art. 29 ust 2 pkt 1, stanowiącej o możliwości przyjęcia do szpitala psychiatrycznego osoby, bez jej zgody, w sytuacji, gdy dotychczasowe zachowanie tejże osoby wskazuje na to, że nieprzyjęcie do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie stanu jej zdrowia psychicznego, to tezę o tego rodzaju zagrożeniu sąd może wyprowadzić z całokształtu treści opinii oraz wszelkich okoliczności sprawy zawisłej przed sądem (tak: Sąd Okręgowy w Sieradzu w postanowieniu z dnia 6 lutego 2019 r., Sygn. akt I Ca 18/19).Więcej na temat opinii biegłego – czytaj przymusowego umieszczenia w szpitalu – przykłady z orzecznictwaSąd Okręgowy w Koninie w postanowieniu z dnia 8 grudnia 2017 r. w sprawie Sygn. akt I 1Ca 449/17 stwierdził, że podstawą do przymusowego przyjęcia do szpitala psychiatrycznego był brak wglądu uczestniczki postępowania w proces chorobowy, sporadyczne wizyty u specjalisty, nieregularna terapia farmakologiczna, bezkrytyczne podejście do występujących u niej objawów i kategoryczna odmowa przyjmowania leków innych niż przez nią aprobowane, związane z jej chorobą ocenie sądu powyższe okoliczności uzasadniały przekonanie, że jedynie umieszczenie uczestniczki w szpitalu psychiatrycznym mogło przynieść poprawę stanu jej zdrowia. Brak bowiem leczenia psychiatrycznego uczestniczki mogło spowodować znaczne pogorszenie się jej stanu psychicznego i funkcjonowania, tym bardziej w sytuacji, gdzie uczestniczka nie chciała korzystać z pomocy osób bliskich, z którymi wchodziła w coraz większe postępowania w sprawie o umieszczenie osoby w szpitalu psychiatrycznym bez jej zgody Zasadą postępowania nieprocesowego jest to, że każdy uczestnik ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie (art. 520. § 1 kpc). Jeżeli jednak uczestnicy są w różnym stopniu zainteresowani w wyniku postępowania lub interesy ich są sprzeczne, sąd może stosunkowo rozdzielić obowiązek zwrotu kosztów lub włożyć go na jednego z uczestników w całości. To samo dotyczy zwrotu kosztów postępowania wyłożonych przez uczestników (§ 2).Sąd Okręgowy w Sieradzu w postanowieniu z dnia 6 lutego 2019 r., Sygn. akt I Ca 18/19 stwierdził jednak, że z uwagi na przedmiot sprawy o umieszczenie osoby w szpitalu psychiatrycznym bez jej zgody, w której chodzi wyłącznie o dobro tej osoby, na podstawie art. 520 § 1 należy ustalić, że każdy z zainteresowanych ponosi koszty związane ze swoim udziałem w postępowaniu.

Aby uzyskać odszkodowanie za zakażenie gronkowcem w szpitalu należy w pierwszej kolejności ocenić wysokość poniesionej przez pacjenta szkody. Analiza pozwoli na doprecyzowanie żądań poszkodowanego, które zostaną skierowane do szpitala. Po dokładnej analizie należy skupić się na przygotowaniu wezwania do wypłaty odszkodowania za

Zanim przejdę do meritum odpowiedzi, pozwolę sobie przedstawić Państwu regulacje odnoszące się do sposobów przyjmowania do szpitala psychiatrycznego, co uczyni moją odpowiedź bardziej wyczerpującą. Tryb przyjmowania i umieszczania w szpitalu psychiatryczny reguluje ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. z 1994 r. Nr 111, poz. 535 z późn. zm.). W zależności od okoliczności przyjęcie do szpitala psychiatrycznego odbywa się na podstawie zgody chorego, sądu opiekuńczego bądź też, jeżeli sytuacja tego wymaga, o zgodę taką zabiega się już w trakcie pobytu osoby w szpitalu. Stosownie do brzmienia art. 22 ust. 2 ustawy „przyjęcie do szpitala psychiatrycznego osoby chorej psychicznie lub osoby upośledzonej umysłowo niezdolnej do wyrażenia zgody lub stosunku do przyjęcia do szpitala psychiatrycznego i leczenia następuje po uzyskaniu zgody sądu opiekuńczego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania tej osoby”. W przypadkach nagłych osoba ta może być przyjęta do szpitala psychiatrycznego bez wcześniejszego uzyskania zgody sądu opiekuńczego. W takim przypadku lekarz przyjmujący tę osobę ma obowiązek, o ile to możliwe, zasięgnięcia pisemnej opinii innego lekarza, w miarę możliwości psychiatry, albo pisemnej opinii psychologa. Kierownik szpitala psychiatrycznego natomiast zawiadamia niezwłocznie sąd opiekuńczy właściwy ze względu na siedzibę szpitala, w celu uzyskania zgody sądu na pobyt tej osoby w szpitalu. W zawiadomieniu kierownik szpitala psychiatrycznego wskazuje okoliczności uzasadniające przyjęcie. Jeżeli przyjęcie do szpitala dotyczy osoby małoletniej powyżej 16. roku życia lub osoby pełnoletniej całkowicie ubezwłasnowolnionej, zdolnej do wyrażenia zgody, jest wymagane również uzyskanie zgody tej osoby na przyjęcie. W przypadku natomiast sprzecznych oświadczeń w sprawie przyjęcia do szpitala psychiatrycznego tej osoby i jej przedstawiciela ustawowego (np. rodzica), zgodę na przyjęcie do szpitala wyraża sąd opiekuńczy właściwy ze względu na miejsce zamieszkania tej osoby. Przedstawiciel ustawowy osoby, która nie pozostaje pod władzą rodzicielską, wyraża zgodę na przyjęcie do szpitala za zgodą sądu opiekuńczego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania tej osoby; w wypadkach nagłych nie jest konieczne uzyskanie zgody sądu opiekuńczego przed przyjściem do szpitala psychiatrycznego. Natomiast zgodnie z art. 23 ustawy „osoba chora psychicznie może być przyjęta do szpitala psychiatrycznego bez zgody tylko wtedy, gdy jej dotychczasowe zachowanie wskazuje na to, że z powodu tej choroby zagraża bezpośrednio własnemu życiu albo życiu lub zdrowiu innych osób”. „Osoba, której dotychczasowe zachowanie wskazuje na to, że z powodu zaburzeń psychicznych zagraża bezpośrednio swojemu życiu albo życiu lub zdrowiu innych osób, a zachodzą wątpliwości, czy jest ona chora psychicznie, może być przyjęta bez zgody do szpitala w celu wyjaśnienia tych wątpliwości”. Pobyt w szpitalu w takiej sytuacji nie może trwać dłużej niż 10 dni (art. 24 ustawy). Ponadto, zgodnie z art. 29 ustawy, „do szpitala psychiatrycznego może być również przyjęta, bez jej zgody osoba chora psychicznie: której dotychczasowe zachowanie wskazuje na to, że nieprzyjęcie do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie stanu jej zdrowia psychicznego, bądź która jest niezdolna do samodzielnego zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, a uzasadnione jest przewidywanie, że leczenie w szpitalu psychiatrycznym przyniesie poprawę jej stanu zdrowia. O potrzebie przyjęcia do szpitala psychiatrycznego osoby orzeka sąd opiekuńczy miejsca zamieszkania tej osoby – na wniosek jej małżonka, krewnych w linii prostej, rodzeństwa, jej przedstawiciela ustawowego lub osoby sprawującej nad nią faktyczną opiekę”. Do wniosku, o którym mowa wyżej, dołącza się świadectwo lekarza psychiatry szczegółowo uzasadniające potrzebę leczenia w szpitalu psychiatrycznym. W przypadku braku świadectwa lekarskiego lub gdy zostało ono wydane w okresie dłuższym niż 14 dni przed datą złożenia wniosku, sąd opiekuńczy zwraca wniosek. Sąd opiekuńczy rozpoznaje sprawę na podstawie zawiadomienia ze szpitala, na wniosek chorego lub jego przedstawiciela ustawowego, jego małżonka, krewnych w linii prostej, rodzeństwa bądź osoby sprawującej nad nią faktyczną opiekę albo z urzędu. Jeśli córkę przyjęto do szpitala psychiatrycznego bez jej zgody, a wyrazi ona zgodę na pobyt w tym szpitalu, sąd opiekuńczy po wysłuchaniu córki może umorzyć postępowanie wszczęte na skutek zawiadomienia lub wniosku. Jeżeli natomiast chodzi o postępowanie przed sądem opiekuńczym, to sąd taki orzeka po przeprowadzeniu rozprawy; rozprawa powinna się odbyć nie później niż w terminie 14 dni od dnia wpływu wniosku lub otrzymania zawiadomienia o pobycie osoby chorej w szpitalu, umieszczonej tam bez jej zgody. W przypadkach uzasadnionych interesem osoby, której postępowanie dotyczy bezpośrednio, sąd zarządza przeprowadzenie rozprawy w szpitalu (co, jak rozumiem z treści pytania, ma miejsce w przypadku córki). Zgodnie z art. 46 ustawy przed wydaniem postanowienia co do istoty sprawy sąd jest obowiązany uzyskać opinię jednego lub kilku lekarzy psychiatrów na temat zdrowia córki. Dlatego też biegli psychiatrzy w swej opinii powinni w szczególności wypowiedzieć się, czy stan zdrowia psychicznego córki uzasadnia potrzebę leczenia szpitalnego, względnie zaprzestania go. Natomiast ocena, czy ustalony przez biegłego stan faktyczny uzasadnia przyjęcie lub wypisanie córki ze szpitala psychiatrycznego, wchodzi w zakres stosowania prawa i należy do sądu. Jeśli Państwa córka chce podjąć leczenie ambulatoryjne, powinna zgłosić to w trakcie rozprawy, a sąd z pewnością weźmie jej zdanie pod uwagę. Sąd może natomiast ustanowić dla córki adwokata z urzędu, nawet bez złożenia wniosku, jeżeli córka ze względu na stan zdrowia psychicznego nie jest zdolna do złożenia wniosku, a sąd uzna udział adwokata w sprawie za potrzebny (art. 48 ustawy). Powyższy przepis umożliwia więc udział adwokata w sprawie. Trudno jest ocenić, jak przebiegać będzie postępowanie dotyczące umieszczenia córki w szpitalu psychiatrycznym. Głównym argumentem decydującym w sprawie będą badania lekarskie i to od nich zależeć będzie postanowienie sądu. Oczywiście zeznania Państwa jako rodziców i córki jako głównej zainteresowanej będą zapewne wzięte pod uwagę, jednak sąd przede wszystkim będzie się kierował opinią biegłych. Sąd może powołać do oceny stanu zdrowia córki własnego biegłego i trudno przewidzieć, jaka będzie jego ocena. Ze względu na to, że trudno przewidzieć opinię biegłego i przebieg postępowania, decyzja o skorzystaniu z pomocy adwokata zależy tylko od Państwa oceny, czy pomoc adwokata jest córce potrzebna, aby skutecznie uzyskać zgodę na wypis ze szpitala i zgodę na podjecie leczenia ambulatoryjnego. W postępowaniu przed sądem opiekuńczym w sprawach określonych w niniejszej ustawie stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym. Zgodnie z art. 510 Kodeksu postępowania cywilnego „zainteresowanym w sprawie jest każdy, czyich praw dotyczy wynik postępowania. Może on wziąć udział w każdym stanie sprawy aż do zakończenia postępowania w drugiej instancji. Jeżeli weźmie udział, staje się uczestnikiem. Na odmowę dopuszczenia do wzięcia udziału w sprawie przysługuje zażalenie”. Natomiast na podstawie art. 515 „sąd może, stosownie do okoliczności, przesłuchać świadków i biegłych bez przyrzeczenia oraz w nieobecności uczestników, może również zażądać od osób, które nie są uczestnikami, złożenia wyjaśnień na piśmie”. Zgodnie z powyższym Państwo jako rodzice możecie wziąć udział w rozprawie i zeznawać. Będzie więc sposobność, aby przedstawić swoje propozycje dotyczące dalszego leczenia córki. Orzeczenia sądu w postępowaniu nieprocesowym zapadają w formie postanowień. Natomiast, jeżeli mimo wszystko sąd opiekuńczy zdecyduje o umieszczeniu córki w szpitalu psychiatrycznym, to istnieją następujące metody działania: Od postanowienia sądu opiekuńczego w sprawie zgody na przyjęcie do szpitala psychiatrycznego przysługuje apelacja, tak więc istnieje możliwość odwołania się od niekorzystnego postanowienia sądu. Natomiast zgodnie z art. 36 ustawy córka, który przebywa w szpitalu bez swojej zgody lub też Państwo jako rodzice – możecie „żądać wypisania syna ze szpitala psychiatrycznego nie wcześniej niż po upływie 30 dni od uprawomocnienia się postanowienia sądu opiekuńczego w przedmiocie przyjęcia do szpitala lub dalszego leczenia syna bez jego zgody w tym szpitalu. Żądanie takie może być zgłoszone w dowolnej formie; odnotowuje się je w dokumentacji medycznej. W razie odmowy wypisania, możecie wystąpić Państwo do sądu opiekuńczego, w którego okręgu znajduje się ten szpital, o nakazanie wypisania. Wniosek składa się w terminie 7 dni od powiadomienia o odmowie wypisania oraz o terminie i sposobie złożenia wniosku”. Ponadto, zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia r. (sygn. akt I CKN 571/97 OSNC 1998/10/170), orzeczenie sądu o potrzebie przyjęcia osoby chorej psychicznie do szpitala psychiatrycznego (art. 29 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego) nie oznacza, że osoba taka może być umieszczona w szpitalu bezterminowo. Okres pobytu tej osoby w szpitalu zależy od ustania przyczyny wydania przez sąd orzeczenia o jej przyjęciu (art. 35 ust. 1 i art. 36 powołanej ustawy: „o wypisaniu ze szpitala psychiatrycznego osoby przebywającej w tym szpitalu bez jej zgody postanawia ordynator (lekarz kierujący oddziałem), jeżeli uzna, że ustały przewidziane w niniejszej ustawie przyczyny przyjęcia i pobytu tej osoby w szpitalu psychiatrycznym bez jej zgody. Osoba ta może za swoją później wyrażoną zgodą pozostać w szpitalu psychiatrycznym, jeżeli w ocenie lekarza jej dalszy pobyt w tym szpitalu jest celowy. O wypisaniu ze szpitala kierownik szpitala psychiatrycznego zawiadamia sąd opiekuńczy”.). Odnosząc się do treści pytania, chcę także Państwa poinformować o odpowiedzialności za podawanie nieprawdziwych informacji. Otóż zgodnie z art. 53 ustawy o zdrowiu psychicznym „kto podaje lekarzowi lub organowi właściwemu do wykonywania niniejszej ustawy (np. sądowi) informacje o występujących u innej osoby objawach zaburzeń psychicznych, wiedząc, że te informacje są nieprawdziwe, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku”. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online . R7jnsob.
  • 5u1m6gcjsz.pages.dev/165
  • 5u1m6gcjsz.pages.dev/229
  • 5u1m6gcjsz.pages.dev/133
  • 5u1m6gcjsz.pages.dev/193
  • 5u1m6gcjsz.pages.dev/114
  • 5u1m6gcjsz.pages.dev/90
  • 5u1m6gcjsz.pages.dev/235
  • 5u1m6gcjsz.pages.dev/278
  • 5u1m6gcjsz.pages.dev/147

    • odszkodowanie od szpitala psychiatrycznego