„Mit o Prometeuszu” jest jednym z najpopularniejszych dzieł mitologii greckiej. Zarówno w literaturze historycznej, jak i współczesnej można znaleźć nawiązania do tej wyjątkowej sztuki. Do Prometeusza nawiązywał chrześcijański pisarz Tertulian, który utożsamiał jego postać z samym Bogiem. Nawiązania można znaleźć także u Marii Konopnickiej, która pokazała konflikt klasowy używając porównania z Syzyfem. Popularność mitu przyczyniła się do słowotwórstwa powiązanego z odważną postawą głównego bohatera. Terminy prometeizm oraz postawa prometejska oznaczają altruistyczne stanowisko etyczne, które za najważniejszą wartość uznaje dobro społeczności. Spis treści: Mit o Prometeuszu – plan wydarzeń Mit o Prometeuszu – streszczenie Problematyka utworu „Mit o Prometeuszu” Mit o Prometeuszu – plan wydarzeń Człowiek powstaje z gliny. Ludziom ofiarowany jest ogień. Na ziemię zesłana jest Pandora. Otwarcie beczki. Nieszczęścia i choroby. Podstęp Prometeusza. Prometeusz ukarany. Mit o Prometeuszu – streszczenie Tytan Prometeusz ulepił z gliny zmieszanej ze łzami, człowieka. Dał życie ludziom, dodając iskier niebieskiego ognia. Jego chata mieściła się niedaleko miasta Panopeus. Glina, z której lepił, miała zapach ludzkiego ciała. Ulepiony człowiek był nagi i słaby. Był nieświadomy swoich czynów, lecz różnił się od zwierząt tym, że jego postać przypominała bogów. Prometeusz ukradł niebieski ogień i wręczył go ludziom, by ich ogrzewał i chronił przed zwierzętami. Mężczyzna uczył ludzi pożytecznych rzeczy, przekazywał wiedzę na temat przyrody i wiele innych. Nauczył ich pisma i liczb. Zezłościło to Zeusa. Obawiał się tego, co pochodziło z ziemi. Wymyślił podstęp i z tego powodu wezwał Hefajstosa. Rozkazał mu stworzyć kobietę, która swą urodą miała przypominać boginię. Tak powstała Pandora, a Afrodyta podarowała jej talent uwodzenia. Atena natomiast nauczyła ją kobiecych robót. Pandora zeszła na ziemię, a od bogów dostała puszkę, której nikt nie znał zawartości. Kobieta udała się do Prometeusza, lecz on zorientował się, że to podstęp i odesłał Pandorę. Z Pandorą ożenił się niemądry brat Prometeusza, Epimeteusz. Mężczyzna ostrzegał brata, by nie pozwolił żonie otworzyć puszki. Jednak Epimeteusz oczarowany Pandorą, otworzył ją, a z niej wydostały się smutki, troski i choroby. Prometeusz wściekły z zaistniałej sytuacji zabił woła, dzieląc go na dwie części. Jedna połowa była mięsem przykrytym skórą, a drugą były kości przykryte warstwą tłuszczu. Mężczyzna zawołał Zeusa, pytając go, którą część wybiera. Miała ona być składana bogom w ofierze. Zeus wybrał część pokrytą skórą, myśląc, że pod nią znajduje się mięso. Gdy prawda o tym, co było w środku, wyszła na jaw, zdenerwowany Zeus wydał rozkaz, by Prometeusz został przykuty do góry Kaukazu. Codziennie orzeł wyszarpywał mu wątrobę, która odrastała. Problematyka utworu „Mit o Prometeuszu” Prometeusz jest symbolem buntu wobec Boga oraz miłości do ludzi. Próbuje on sprzeciwiać się bogom oraz dać człowiekowi wolność i niezależność. Ofiara dla człowieka jest dla niego bezinteresowna, natomiast kara bolesna. Imię bohatera oznacza prometeizm oraz postawę prometejską, czyli bunt skierowany przeciwko Bogu na rzecz wolności i szczęścia ludzkości. Prometeusz był skłonny do poświęcenia na rzecz dobra ludzi, za karą dożywotniego cierpienia. Samotność przerasta ludzi i nie dorównuje bogom. Bezinteresowność i dobro czynią z mężczyzny bohatera.